Ζερβός, Σκεύος

(Κάλυμνος 1875 – Αθήνα 1966). Γιατρός και πανεπιστημιακός. Σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια της Αθήνας, του Μονάχου, του Βερολίνου και της Βιέννης. Αρχικά, εργάστηκε ως βοηθός και κατόπιν ως επιμελητής στον Ευαγγελισμό. Ταξίδεψε έπειτα στις ΗΠΑ, όπου εξελέγη καθηγητής του πανεπιστημίου στο Σικάγο (1950). Σε διεθνή ιατρικά συνέδρια ανακοίνωσε πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες (Περί της νόσου των γυμνών σπογγαλιέων, Ιατρική Ακαδημία Παρισιού, Περί της μεταμοσχεύσεως των γεννητικών οργάνων του ανθρώπου, Διεθνές Συνέδριο Χειρουργικής Βουδαπέστης κ.ά.). Διετέλεσε πρόεδρος του εκπαιδευτικού τμήματος της Εθνοσυνέλευσης και πρώτος επίσημος αντιπρόσωπος της Δωδεκανήσου στα συνέδρια ειρήνης, τόσο του Παρισιού όσο και του Λονδίνου. Έργα του είναι η Ιστορία της ιατρικής μέχρι και του Αριστοτέλους, Η μεταμόσχευσις των οργάνων του ανθρώπου, Η τηλεξέτασις του αρρώστου, Η Ρόδος πρωτεύουσα της Δωδεκανήσου, Ο Ιπποκράτης και τα επιθέματα του Priessnitz (1899), Ο Παύλος Νικαίος και το ανέκδοτον έργον αυτού (1903), Κλεοπάτρας-Μητροδώρας. Περί των γυναικείων παθών της μήτρας (1906), Η μαιευτική-γυναικολογία κατά την προϊπποκρατικήν εποχήν (1911), Κάλαμος, καλαμίς, καλάμια εν τη αρχαία ελληνική Ιατρική (1915), Το ζήτημα της Δωδεκανήσου και τα διπλωματικά αυτού έγγραφα (1928), Η νόσος των γυμνών σπογγαλιέων ή νόσος του Σκεύου Ζερβού (1933), Η μεταμόσχευσις των οργάνων και αι νέαι πειραματικαί έρευναι (1935), Οι ύμνοι της Δωδεκανήσου (1935), Η ελμινθολογία του Ιπποκράτους (1940), Δάκρυα ενός εξ Ελλάδος πρόσφυγος (1941) κ.ά.